Francuski tenk Leclerc razvijen je u firmi GIAT kao naslednik vozila AMX-30. Rad na projektu je počeo 1983, a prvih šest prototipova je kompletirano 1989. godine. Prvi serijski primerak završen je decembra 1991, a francuskoj vojsci je isporučen naredne godine.
Leclerc je prvi zapadni osnovni borbeni tenk sa posadom od tri člana, odnosno sa ugrađenim automatskim punjačem topa. Od konkurenata ga izdvajaju i manja masa i dimenzije, visoka pokretljivost, kao i veća dužina cevi topa.
Vozač je smešten u prednjem delu oklopnog tela sa leve strane. Njegovo mesto je opremljeno malim upravljačem (volanom) na kome su postavljene osnovne komande, razvodnom tablom, panelom monitora za očitavanje podataka o stanju motora, uređajem za orijentaciju i ručicom birača stepena prenosa. Vozač na raspolaganju ima tri periskopa, od kojih centralni Thomson-CSF Optronique ima dnevni i pasivni noćni kanal. Komande za upravljanje se do motorno-transmisionog odeljenja prenose električnim putem ("fly-by-wire"), a obezbeđena je rezervna mehanička veza koja se koristi u slučaju otkaza osnovnog sistema.
U zadnjem delu tela vozila nalazi se turboprehranjivani osmocilindrični dizel motor sa direktnim ubrizgavanjem SACM V8X snage 1100 kW pri 2500 obrtaja u minuti. Automatska hidromehanička transmisija u bloku SESM ESM 500 ima pet stepeni prenosa za kretanje napred i jedan za nazad, kao i neutralan položaj za okretanje u mestu oko ose vozila. Leclerc od 0 do 32 km/h ubrzava za samo 5,5 sekundi, a to vreme može biti skraćeno većim brojem obrtaja motora u mestu, a zatim uključivanjem menjača. Velika specifična snaga, sistem hidropneumatskog oslanjanja i dužina naleganje gusenica od 4,32 m obezbeđuju izuzetnu stabilnost i pokretljivost u terenskim uslovima. Pomoćna gasna turbina "Turbomeca" TM-307B se koristi za napajanje potrošača kada dizel motor nije u radu.
Komandir i nišandžija su smešteni u kupoli levo i desno od topa, u malim odvojenim prostorijama. Ovakav odvojen razmeštaj članova posade može imati negativan psihološki efekat u toku izvođenja dugotrajnih borbenih operacija.
Mesto komandira je opremljeno sa tri panela računarske jedinice vozila (VDU), glavnim panelom, panelima za upravljanje naoružanjem i radio uređajem. Za kružno osmatranje ima osam prizmi (periskopa), a svaka ima prekidač za dovođenje topa na liniju nišanjenja. Komandirova stabilizovana panoramska osmatračka sprava SFIM HL-70 ugrađena na krov kupole ima dnevni kanal, noćni kanal sa pojačivačem slike druge generacije i laserski daljinomer. Proizvođač navodi da je cilj moguće prepoznati na udaljenostima do 4 km, a identifikovati na 2,5 km. Nišandžija na raspolaganju ima stabilizovan nišan SAVAN 20 firme SAGEM, sa dnevnim kanalom uvećanja 2,5x i 10,5x, termovizijskom kamerom koja sliku prikazuje i na komandirovom displeju i Nd-YAG laserskim daljinomerom. Za osmatranje može da koristi tri periskopa, ali mu je vidno polje ograničeno na sektore ispred i desno od vozila.
Osnovno naoružanje je top GIAT CN 120-26 kalibra 120 mm sa cevi dužine 52 kalibra. Kompjuterizovani sistem za upravljanje vatrom omogućava korišćenje do šest različitih vrsta granata koje se automatski pune iz skladišta u zadnjem delu kupole. Kapacitet ovog spremišta je 22 granate, a ukupno se u borbenom kompletu nalazi 40 metaka 120 mm. Popunjavanje skladišta municijom može se vršiti iz unutrašnjosti vozila ili spolja, kroz vrata na zadnjem delu kupole, a za popunu sa 22 granate je potrebno 10-15 minuta. Automatski punjač razvijen u firmi Creusot-Loire obezbeđuje brzinu gađanja od čak 12 metaka u minuti, a u slučaju kvara moguće je i ručno punjenje topa (mada je to prilično spor proces). Firma GIAT tvrdi da je verovatnoća pogađanja cilja oko 95 % sa potkalibarnim projektilom početne brzine 1750 m/s na udaljensti od 2000 m, a sa kumulativnim projektilom početne brzine 1100 m/s ista preciznost se postiže na daljini 1500 m.
Sa topom je spregnut mitraljez kalibra 12,7 mm, a na krovu kupole se nalazi protivavionski mitraljez 7,62 mm kojim se može upravljati iz unutrašnjosti vozila. Sa svake strane kupole postavljeno je po devet bacača Galix kalibra 80 mm iz kojih se ispaljuju dimne kutije, protivpešadijske parčadne bombe i IC mamci.
Oklop Leclerc-a je višeslojni sa vazdušnim međuslojem i modularnog je tipa. Ovakvo rešenje omogućava zamenu oštećenih delova ili jednostavnu modernizaciju ako se kasnije razviju nove vrste zaštite. Celo vozilo je oblikovano tako da se maksimalno poveća verovatnoća odbijanja zrna, odnosno da se poveća ugao pod kojim projektil udara u tenk. Sva spoljna oprema je zaštićena i "uvučena" u strukturu osnovnog oklopa, a predviđeni su i poklopci za sve osmatračke i nišanske uređaje.
U standardnu opremu vozila spadaju sistem za NHB zaštitu i automatski protivpožarni uređaj. Na zadnji deo tela se u slučaju potrebe mogu postaviti dodatni rezervoari za gorivo.
Za potrebe naoružavanja armije Ujedinjenih Arapskih Emirata razvijena je posebna varijanta Leclerc-a prilagođena upotrebi u pustinjskim uslovima. Ova verzija ima produženo telo, motor MTU 883 V-12 snage 1100 kW (1500 ks), automatsku transmisiju Renk HSWL295 TM sa pet stepeni prenosa za kretanje napred i tri za nazad, povećan kapacitet rezervoara za gorivo, nešto drugačiju elektronsku opremu, novu panoramsku spravu komandira, poboljšane sisteme za ventilaciju i hlađenje, kao i dodatne oklopne suknje za zaštitu hodnog dela.
TAKTIČKO-TEHNIČKE KARAKTERISTIKE
Kalibar topa: 120 mm
Kalibar spregnutog mitraljeza: 12,7 mm
Kalibar protivavionskog mitraljeza: 7,62 mm
Borbeni komplet topa: 40 metaka
Posada: 3
Borbena masa: 54500 kg
Dužina sa topom napred: 9,87 m
Dužina oklopnog tela: 6,88 m
Širina: 3,71 m
Visina do krova kupole: 2,53 m
Klirens: 0,5 m
Širina traga gusenica: 3,31 m
Širina gusenica: 0,635 m
Dužina naleganja gusenica: 4,32 m
Snaga motora: 1103 kW
Specifična snaga: 20,23 kW/t
Specifičan pritisak na tlo: 0,9 kg/cm²
Kapacitet rezervoara za gorivo: 1300 l
Radijus kretanja: 550 km
Maksimalna brzina: 71 km/h
Gaz: 1 m
Savlađuje vertikalnu prepreku: 1,25 m
Savlađuje rov: 3 m
Uspon: 60%
Bočni nagib: 30%
0 Primjedbe