Biografija
Rođen je 12. oktobra 1912. godine u selu Grahovu, kod Nikšića. Bio je deseto dete u porodici serdara Petra Kovačevića. Posle završetka osnovne škole, zbog teškog materijalnog stanja, nije odmah krenuo u gimnaziju. Četiri razreda gimnazije završio je u Trebinju, a peti u Kotoru. Godine 1931. s porodicom se seli u Beograd, gde kao đak šestog razreda gimnazije počinje da učestvuje u radu đačke literarne družine „Vuk Karadžić“.
Dosta je čitao marksističku literaturu i legalne partijske listove „Lenjinist“ i „Udarnik“. Kasnije je počeo da sarađuje u ilegalnom srednjoškolskom časopisu „Iskra“. Prilikom policijske provale štamparije, uhapšen je krajem aprila 1933. godine. Isključen je iz svih beogradskih gimnazija. Ipak uspeva da završi sedmi razred u Zemunu, a osmi i maturu u Negotinu.
U jesen 1934. godine upisuje se na Tehnički fakultet u Beogradu. Iste godine postao je član Komunističke partije Jugoslavije. Aprila 1937. godine drugi put je uhapšen i 15 dana je proveo u pritvoru. Kao student Tehničkog fakulteta, aktivno se uključuje u rad partijske organizacije, u jesen 1937. godine rukovodi fakultetskom ćelijom i ulazi u univerzitetsko rukovotstvo KPJ, u kome ostaje do kraja 1939. godine.
U decembru 1939. godine odlazi na odsluženje vojnog roka u Gospić. Kapitulacija jugoslovenske vojske ga zatiče na frontu. Vraća se u rodni kraj i odmah se uključuje u pripreme za ustanak. Od jula do oktobra 1941. godine boravio je u graničnom pojasu Crne Gore i Hercegovine. Mesni komitet KPJ za Grahovo ga u svojstvu člana OK KPJ za Nikšić upućuje za instruktora u Boku kotorsku, gde do marta 1942. godine radi u Mesnom komitetu Herceg Novog.
Posle povlačenja partizanskih snaga u Bosnu, juna 1942. godine, ostaje na terenu i šest meseci radi u izuzetno teškim uslovima. Početkom decembra sa bratom Vasilijem kreće prema slobodnoj teritoriji zapadne Bosne. Posle teškog puta, stižu u oslobođeno Livno, a 19. decembra nastavljaju, preko Bosanskog Petrovca, za Bihać. U Vrhovnom štabu referišu o situaciji u Crnoj Gori i prilikama u krajevima kroz koje su proešli.
Vojo i Vasilije su prisustvovali Prvom kongresu USAOJ-a, kao delegati Crne Gore. Početkom februara 1943. godine, Vojo postaje rukovodilac politodjela Druge dalmatinske udarne brigade. A prvih dana maja 1943. odlazi za rukovodioca politodjela Desete hercegovačke brigade. Posle formiranja 29. hercegovačke divizije, novembra 1943. godine, postavljen je za rukovodioca Politodjela, a avgusta 1944. za političkog komesara divizije.
Kao rukovodilac Politodjela divizije, krajem marta 1944. godine, poslat je u Vrhovni štab NOV i POJ, zbog referisanja o vojnim i partijskim pitanjima u Hercegovini. Vrhovnom štabu i Centralnom komitetu KPJ predaje izveštaje Oblasnog komiteta, štaba i partijskog komiteta divizije, kao i izveštaje Drugog udarnog korpusa. Do Vrhovnog štaba, koji se tada nalazio u zapadnoj Bosni, putovao je s četom od 30-tak boraca, 27 dana. Sredinom maja, prilikom povratka u Hercegovinu, koji je takođe trajao 27 dana, vodio je niz borbi s četnicima i Nemcima.
Početkom decembra 1944. godine, s grupom boraca iz 29. hercegovačke divizije, upućen je u Beograd. Postavljen je za političkog komesara Glavnog štaba NOV i PO Srbije. Kada je, početkom maja 1945. godine, naredbom Vrhovnog komandanta maršala Tita, od nekih jedinica iz Srbije i Makedonije formirana Peta armija, Vojo je postavljen za političkog komesara, a Slavko Rodić za komandanta.
Do septembra 1953. godine bio je na dužnosti političkog komesara Pete armije, odnosno pete armijske oblasti. Od 1953. do 1955. godine pohađao je Višu vojnu akademiju. Od 1955. do 1965. godine bio je načelnik Tehničke uparve JNA. Od 1965. do 1970. godine predsednik Kontrolne komisije SKJ u JNA. Od 1970. do 1974. godine bio je član Stalnog dela Konferencije SKJ u JNA.
Godine 1947. unapređen je u čin general-majora, 1950. u čin general-potpukovnika, a 1961. u čin general-pukovnika.
Van Jugoslovenske narodne armije delovao je u raznim društveno-političkim organizacijama. Bio je poslanik Skupštine NR Crne Gore.
Umro je 29. septembar 1997. godine i sahranjen je u Aleji narodnih heroja na Novom groblju u Beogradu. Čitava njegova porodica je učestvovala u Narodnooslobodilačkoj borbi, od sedmorice braće trojica (Vojo, Vasilije i Mirko) su proglašena narodnim herojima.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više jugoslovenskih i stranih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 10. jula 1952. godine
0 Primjedbe